ขนคิ้ว

ขนคิ้วเป็นบริเวณที่มีขนสั้นหนาเหนือตาที่มีรูปร่างตามขอบล่างของสันคิ้ว หน้าที่หลักของพวกเขาคือการป้องกันไม่ให้เหงื่อน้ำและเศษซากอื่น ๆ ตกลงมาในเบ้าตา แต่พวกเขาก็มีความสำคัญต่อการสื่อสารของมนุษย์และการแสดงออกทางสีหน้า เป็นเรื่องปกติที่คนเราจะปรับแต่งคิ้วด้วยการกำจัดขนและแต่งหน้า มีการเสนอทฤษฎีจำนวนหนึ่งเพื่ออธิบายการทำงานของคิ้วในมนุษย์รวมถึงหน้าที่หลักของมันคือการป้องกันความชื้นซึ่งส่วนใหญ่เป็นเหงื่อและเค็มจากการไหลเข้าตาหรือคิ้วที่มองเห็นได้ชัดเจนให้ความปลอดภัยจากผู้ล่าเมื่อต้น hominid กลุ่มเริ่มนอนบนพื้น [1] อย่างไรก็ตามการวิจัยเมื่อเร็ว ๆ นี้ชี้ให้เห็นว่าขนคิ้วในมนุษย์พัฒนาขึ้นเพื่อเป็นเครื่องมือในการสื่อสารและนี่คือหน้าที่หลักของพวกเขา มนุษย์พัฒนาหน้าผากที่เรียบเนียนด้วยขนคิ้วที่มองเห็นและมีความสามารถในการเคลื่อนไหวที่หลากหลายซึ่งสามารถแสดงอารมณ์ที่หลากหลาย รวมถึงการจดจำและความเห็นอกเห็นใจ แฟชั่นในรูปทรงคิ้วมีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลาและคิ้วมักจะให้ความสำคัญอย่างมากกับแฟชั่นผู้หญิงซึ่งมักเป็นส่วนหนึ่งของความต้องการทางวัฒนธรรมที่ทำกับผู้หญิงเกี่ยวกับขนตามร่างกาย [4] [5]

สนับสนุนโดย pussy888thai.

ผู้หญิงและผู้ชายชาวญี่ปุ่นจากศตวรรษที่ 8 ได้ฝึกฝนฮิคิมายุ ซึ่งก็คือการโกนหรือถอนขนคิ้วและการวาดภาพที่มีลักษณะคล้ายรอยเปื้อนที่สูงกว่าบนหน้าผากหรือดินสอที่บางในที่อื่น การปฏิบัตินี้เปรียบได้กับในยุคอลิซาเบ ธ เมื่อผู้หญิงที่มีฐานะสูงจะถอนขนคิ้วโดยสิ้นเชิง [4] คิ้วบางที่ประสบความสำเร็จจากการถอนขนอย่างจริงจังเป็นที่นิยมอีกครั้งในปี ค.ศ. 1920 และ 1930 มีการพัฒนาวิธีการเกี่ยวกับเครื่องสำอางมานานหลายศตวรรษเพื่อเปลี่ยนรูปลักษณ์ของขนคิ้วโดยการเพิ่มหรือลบขนเปลี่ยนสีหรือเปลี่ยนตำแหน่งเพื่อให้เหมาะกับช่วงเวลาในอุดมคติเช่นการย้อมสีคิ้วด้วยสีย้อมถาวรแบบเดียวกัน สีผมมักจะเพื่อให้พวกเขามืดลง มักใช้แปรงสำหรับคิ้วคิ้วและดินสอเพื่อกำหนดคิ้วหรือทำให้มันดูฟูขึ้น สิ่งเหล่านี้สามารถสร้างเค้าโครงสำหรับคิ้วหรือขนเลียนแบบที่มีพื้นที่เบาบาง คิ้วเจลยังใช้ในการสร้างคิ้วหนา ช่วยให้ขนมีขนที่หนากว่าซึ่งทำให้ดูหนาขึ้นและฟูขึ้น สุดท้ายใช้แป้งคิ้วหรืออายแชโดว์สำหรับผู้ที่ต้องการรูปลักษณ์ที่ดูเป็นธรรมชาติมากขึ้นโดยการวางแป้งคิ้วหรืออายแชโดว์ (ใกล้เคียงกับสีผมตามธรรมชาติ) ในบริเวณที่มีผมน้อย